ما و مزاحمین برای مبارزات سیاسی،

مسافر تازه واردی، به مسجد شهری که بآن رسیده بود میرود تا نماز بخواند، در کنار حوض مسجد و حین گرفتن وضو آخوندی را میبیند که با عمامه و عبای پاره پاره و پر از فضله کبوتر مشغول شستن دست و صورت خود میباشد،  و جای التیام یافته ضربه های چاقو بسیاری را در دست و صورت آن آخوند میبیند. کنجکاوانه از نزدیکترین فرد در مسجد سوال میکند، که این آقای آخوند کیست؟ و جواب میشنود که قربانش بروم امام مسجد و پیشنماز ما میباشد،  مسافر تازه وارد با تعجب میپرسد،  چرا لباسهای پیشنماز و امام مسجد شما آنقدر پاره است، مرد پاسخ میدهد و میگوید، قربانش بروم این امام مسجد ما با همه دعوا میکند، و دست به یقه میشود، برای همین است که لباسش پاره پوره میباشد. مسافر میپرسد که چرا آنقدر فضله کبوتر روی لباس و بدن او میباشد؟ پاسخ میشنود که قربانش بروم کفتر باز است و برای همین است که بدنش پر از فضله کفتر میباشد. مسافر باز میپرسد که این آثار زخم چاقو روی صورت و بدنش برای چیست؟ جواب داده میشود که قربانش برم حضرت امام چاقو کش است و این زخمها در اثر چاقو هایی که از دیگران خورده روی صورت او مانده است. مسافر از کوره در رفته، و با فریاد میپرسد که آخر خرد باختگان پس چرا چنین شخص نا خلفی را امام مسجد و پیشنماز خود کرده اید؟ که شخص جوابگو با کمال آرامش و حوصله جواب میدهد،  زیرا اگر او را پیشنماز نکنیم و در صفوف عقب نماز گزاران بایستد، یا انگشت به ماتحت ما میکند و یا جیبمان را میزند، و برای همین است که او را در محراب مسجد و بعنوان پیشنماز گمارده ایم. که از این کار او جلوگیری کنیم.

آیا شما هم در رهبران (خود منتخب) سیاسی چنین پیشنماز هائی را دارید، که اجبارا او را رهبر نموده اید؟  تجربه خود را با ما در میان بگذارید،

توانا و پیروز باشید

دکتر داود خسروآبادی